چند روز پیش یکی از دوستانم عکسی در اکانت فیسبوکش به اشتراک گذشته بود که سخنی از رنه دکارت رو بیان میکرد:
در سرزمینی که در آن تفکیک جنسیتی از کودکی صورت گیرد، دخترانش پسرانش را گرگ تصور میکنند و پسرانش دخترانش را طعمه… در اوج گرایش و کشش با پیش زمینهای آلوده عاشق میشوند، بدون هیچ شناختی. عشق میمیرد و ارتباط نابود، مردانش تنوع طلب میشوند و زنانش مرد ستیز.
خوب، اصل حرف از نظر من مشکلی نداره و تا حدودی باهاش موافقم چندی بعد یکی از همدانشگاهیهای با طرز فکر و اندیشه مذهبی با بیان روایاتی از ائمه و احادیث این حرف رو رد میکرد و میگفت که جمله غلطه و زن و مرد نباید اختلاطی داشته باشند، با طرز فکر اون دوستمون هم کاری نداشتم تا جایی که بیان کرد:
من با این طرز فکر مخالفم که زن و مرد باید اختلاط داشته باشن تا مردها بتونن از هر زنی که دلشون خواست کامجویی کنن ، امروز با یکی فردا یکی دیگه ، امروز از لبخند یه خانوم لذت ببرن فردا یکی دیگه یا اینکه نه اصلن یکی کمه چند تاشون باید همزمان باشه و …
خوب، بیان این حرف شاید تحت لقای مذهب و اندیشههای مذهبی برای این همدانشگاهی عزیزمون توجیه بشه، ولی من میخوام صرفا از جهت انسانی بررسی کنم، ما ها قبل از اینکه جنسیت مرد یا جنسیت زن باشیم انسانیم. من یک پسرم، در روز با آدمهای زیادی هم در ارتباطم. عدهای دخترند و عدهای پسر، در دانشگاه، در محل کار، تو فامیل و سایر آشنایان. در این ارتباطات روزانه با هم میخندیم، شوخی میکنیم، حرف میزنیم. در دانشگاه با همکلاسیهای دختر و پسرمون بحث علمی سیاسی، اجتماعی و غیره میکنیم. اما هیچوقت هدفمون از این اختلاط کامجویی نیست! اصولا هدف صحبت آدمها با هم دیگه کامجویی نیست! اصلا کامجویی یعنی چی؟ یعنی من لبخند یک دختر رو دیدم باید تو ذهنم احساس خاصی داشته باشم یا هورمون خاصی از بدنم دچار واکنش بشه؟ خوب اگه واقعیت اینه، چه فرقی بین انسان و سایر حیوانات وجود داره؟ این که به آدمها قبل از این که به عنوان یک انسان نگاه کنی به عنوان یک جنسیت نگاه کنی، بیشتر از یه مریضی ذهنی نشئت میگیره. اگه دید یک انسان نسبت به اختلاط زن و مرد کامجویی باشه، تو محل کارش، یا تو محل تحصیلش، اصلا قابل اعتماد نیست، چون هیچکس دوست نداره به دید یه ابزار برای کامجویی دیگران بهش نگاه بشه. ممکنه تو محل کار همکار خانمت بهت لبخند بزنه، یا همکلاسی دخترت به شوخیای که کردی، بخنده، اما حتما حریم خاصی وجود داره که اگه بخوای پات رو ازش فراتر بگذاری اتفاقات خوشایندی نخواهد افتاد.
روابط روزانه آدمها جدای از جنسیتشون در چارچوب این حریمها شکل میگیره، دیدمون نسبت به آدمها رو بد نیست توش یه بازنگری داشته باشیم.